Balkon en dans
Ze zit hard te knikken. Een ervaren vrouw, verandermanager bij een grote gemeente. Ze kent het klappen van de zweep. Ik vertel in een training over gevoelens en hoe je soms jezelf in de weg kunt zitten door je geïrriteerd of kwaad te voelen óver een ander gevoel.
“Soms word ik zo ongeduldig of geïrriteerd omdat iemand het nog niet snapt – de veranderingen waar we mee bezig zijn. Ik ben een wereldverbeteraar en met alle ervaring die ik heb, weet ik inmiddels wel dat ik de stroom niet terug kan duwen, dat ik moet luisteren naar de ander en dat die irritatie niet werkt. Maar soms wordt ik toch verleid om geïrriteerd te worden. Na zo’n gesprek kan ik mezelf echt op m’n kop zitten. Ik weet dat ongeduld niet werkt om de ander mee te krijgen – dat ik moet luisteren – en toch doe ik het dan niet.”
Van 1e naar 2e naar 3e positie
We kijken naar een voorbeeldsituatie vanuit verschillende posities. Op de 1e plek voelt ze de ongeduld en irritatie naar de ander omdat die het niet snapt, op de 2e plek ervaart ze de kwaadheid naar zichzelf omdat ze zo ongeduldig is, terwijl ze weet dat dat niet werkt. Dan gaan we naar de derde plek, om deze emoties met afstand te bekijken.
Ze gaat op de 3e plek staan en zegt geïrriteerd: “Ik dacht dat ik met mijn ervaring toch beter moest weten. Wat een sukkel dat ik me nog steeds zo laat raken.” Ik pak haar bij de arm en neem haar mee naar het raam met uitzicht: “Kijk, het water aan de Maas schittert!” Met een verwarde blik staart ze voor zich uit. Dan zie je een kwartje vallen: ze komt uit haar patroon en lacht om het inzicht: “Ik zat nog in de irritatie! Ja, ik kan me makkelijk geïrriteerd voelen over mezelf. Dat patroon is herkenbaar, soms kom ik er niet zo snel van los.”
Als we vervolgens, na dit inzicht en de golven van de Maas, naar het 3e gevoel gaan van liefdevolle aanvaarding en mildheid, kan ze dat makkelijk ervaren. Ze raakt haar hart aan en haar gezicht wordt zacht. Terugstappend naar de andere plekken, worden de andere gevoelens anders waargenomen. De irritatie mag er zijn, en wordt haast ‘opgezogen als een stofzuiger’ door de liefdevolle aanvaarding. Het ongeduld mag er ook zijn. Ze geeft zichzelf toestemming om te leren van haar fouten. Na de oefening loopt ze lichter en zachter weer terug naar haar stoel.
Alles wat je leert kennen, ben je niet. Wat is er in jou dat je (nu nog) veroordeelt?
Related posts
